You never wolk alone ( in Sa Pa )
Door: Ton en Vera
Blijf op de hoogte en volg Ton
02 Maart 2016 | Vietnam, Sa Pá
HOi allemaal,
Gisteren om 4 uur vertrokken. Eerst een locale bus naar de veerpont. Overzetten en daar wachtte een bus op ons om ons naar Hai Phong te brengen. Daar moesten we plotseling de bus uit om over te stappen in een klein busje. Die bracht ons naar het busstation waar de slaapbus stond. Toen een lange rit naar Cao Lai aan de Chinese grens. In de bus kon ik niet slapen, de tv speelde tot heel vroeg Vietnamese muziek. Vera sliep gelukkig wel een poosje. In Cao Lai moesten we tenslotte overstappen op een busje die ons 34. Km ver de heuvels op zou brengen naar SA Pa ( 1650 m hoog ). Daar tenslotte namen we een taxi nar het hotel. Eerst liepen we bij het verkeerde hotel naar binnen. Bij ons hotel kon de taxi niet komen omdat net op een pad lag met trappen naar boven. Om kwart over vijf in de ochtend kwamen we uiteindelijk in ons hotel aan.
Daar bleek op onze kamer de elektrische verwarming al te branden. Het was aangenaam warm. We zijn snel gaan slapen. Hoewel ik de slaap maar moeilijk kon vatten.
Om 9 uur zaten we aan een prima ontbijt en daarna zijn we met onze thermo kleding aan het dorp gaan verkennen.
Door het gebrek aan slaap en door veel te warme kleding, was het heuvel op gaan zwaar. We hadden geen van beide conditie over. Het was bovendien prachtig weer met veel zon. Al gauw hadden we het veel te warm.
We hadden hier voor slechts 2 nachten geboekt.. Het hotel zat verder vol dus ergens anders ( niet ver van ons hotel nog twee nachten geboekt.) Even gekeken of we dat konden vinden. Dus op weg daarheen.
Toen kwamen we 3 muongvrouwen tegen, die ons wel even de weg zouden wijzen. Die weken dus niet meer van onze zijde. Onderweg hun koopwaar aan ons tonend. Ze spraken heel behoorlijk Engels. En liepen he!emaal mee naar ons volgende hotel.
Daar toch maar een tasje gekocht en nog een en je wilde het 3de vrouwtje toch ook niet teleur stellen, dus nog een.
Dus terug naar ons hotel en ons omgekleed. Daar besloten we toch maar een scooter te huren. Dan hoefden we niet te lopen , en konden toch veel zien.
Dus op de scooter langs duizeling wekken de afgronden, langs Muongdorpjes met weer armbandjes en tasjes, en heel veel hangbuikzwijntjes, langs prachtige rijstvelden.
Op de terugweg een andere route genomen zo stijl dat de scooter het niet trok en arme Vera het af en toe af moest stappen en moest lopen , en de weg ( achteraf een trekkerspad ) was zo slecht dat Vera af en toe af moest stappen en opnieuw moest lopen. Het arme meisje was Bekaf.
Tegen vijven waren we weer terug in ons hotel. Het begon ook al aardig koud te worden. Gelukkig was alles goed gegaan.
Groetjes,
Ton en Vera
Gisteren om 4 uur vertrokken. Eerst een locale bus naar de veerpont. Overzetten en daar wachtte een bus op ons om ons naar Hai Phong te brengen. Daar moesten we plotseling de bus uit om over te stappen in een klein busje. Die bracht ons naar het busstation waar de slaapbus stond. Toen een lange rit naar Cao Lai aan de Chinese grens. In de bus kon ik niet slapen, de tv speelde tot heel vroeg Vietnamese muziek. Vera sliep gelukkig wel een poosje. In Cao Lai moesten we tenslotte overstappen op een busje die ons 34. Km ver de heuvels op zou brengen naar SA Pa ( 1650 m hoog ). Daar tenslotte namen we een taxi nar het hotel. Eerst liepen we bij het verkeerde hotel naar binnen. Bij ons hotel kon de taxi niet komen omdat net op een pad lag met trappen naar boven. Om kwart over vijf in de ochtend kwamen we uiteindelijk in ons hotel aan.
Daar bleek op onze kamer de elektrische verwarming al te branden. Het was aangenaam warm. We zijn snel gaan slapen. Hoewel ik de slaap maar moeilijk kon vatten.
Om 9 uur zaten we aan een prima ontbijt en daarna zijn we met onze thermo kleding aan het dorp gaan verkennen.
Door het gebrek aan slaap en door veel te warme kleding, was het heuvel op gaan zwaar. We hadden geen van beide conditie over. Het was bovendien prachtig weer met veel zon. Al gauw hadden we het veel te warm.
We hadden hier voor slechts 2 nachten geboekt.. Het hotel zat verder vol dus ergens anders ( niet ver van ons hotel nog twee nachten geboekt.) Even gekeken of we dat konden vinden. Dus op weg daarheen.
Toen kwamen we 3 muongvrouwen tegen, die ons wel even de weg zouden wijzen. Die weken dus niet meer van onze zijde. Onderweg hun koopwaar aan ons tonend. Ze spraken heel behoorlijk Engels. En liepen he!emaal mee naar ons volgende hotel.
Daar toch maar een tasje gekocht en nog een en je wilde het 3de vrouwtje toch ook niet teleur stellen, dus nog een.
Dus terug naar ons hotel en ons omgekleed. Daar besloten we toch maar een scooter te huren. Dan hoefden we niet te lopen , en konden toch veel zien.
Dus op de scooter langs duizeling wekken de afgronden, langs Muongdorpjes met weer armbandjes en tasjes, en heel veel hangbuikzwijntjes, langs prachtige rijstvelden.
Op de terugweg een andere route genomen zo stijl dat de scooter het niet trok en arme Vera het af en toe af moest stappen en moest lopen , en de weg ( achteraf een trekkerspad ) was zo slecht dat Vera af en toe af moest stappen en opnieuw moest lopen. Het arme meisje was Bekaf.
Tegen vijven waren we weer terug in ons hotel. Het begon ook al aardig koud te worden. Gelukkig was alles goed gegaan.
Groetjes,
Ton en Vera
-
02 Maart 2016 - 17:02
Marjolein:
Het is één groot avontuur, Ton en Vera.
Maar als jullie zo doorgaan zijn jullie uitgeput voordat de thuisreis eraan komt.
Typisch Ton, dan maar 3 tasjes kopen...
Kan je alles nog meenemen wat je onderweg hebt verzameld?
Ik ben nu klaar met werken, het is 5 uur, ik hoor het nieuws opd e radio.
Dinkel uitlaten en eten bij schoonmoeder: boerenkool!
Groetjes.
-
02 Maart 2016 - 17:22
Liesbeth:
En was het nu twee eeuwen terug in de tijd? Nee inderdaad , you never walk alone .Nou ja , jullie hebben die vrouwtjes vast blij gemaakt . Gisteren had ik een stukje geschreven maar dat is niet geplaatst. Vreemd toch. Vandaag een dag vrij en kalm aan gedaan . Buiten regent het vooral dus is binnen blijven een alternatief .Van avond naar de bioscoop. Knielen op een bed violen . Van Jan Siebelink . Velen vinden dit niet om te lezen maar ik vind het een fantastische schrijver. Ben ook nu weer een boek van hem aan het lezen , en heb er net een uit .Ik ben benieuwd hoe ze het boek verfilmd hebben . Maar dat horen jullie een andere keer dan wel .En Vera niet te veel laten zwoegen Ton .Groetjes. -
02 Maart 2016 - 22:38
Lida:
Hallo luitjes
Wat een avonturen net als anderen die reageren doe kalm aan en kom heel terug.Johan komt niet van de plaats met zijn been in het gips dus niet veel te beleven.tot de volgende keer
Groet Lida en Johan -
03 Maart 2016 - 05:43
Lisa:
Hoi Ton en Vera
Wat een avonturen weer maar het komt toch altijd weer op zijn pootjes terecht.
Jullie zitten best op hoogte daar zeg, toch ook wel goed voor nieuwe rode bloedcellen. Hoogte training haha.
Ik zit nu bijna aan het eind van nachtdienst 3/4, zo snap je het rare tijdstip beter. Het is rustig vandaar dit bericht.
Groetjes Lisa
-
03 Maart 2016 - 11:30
Inge:
Heerlijk om jullie avonturen te lezen en de foto's te bekijken.
Geweldig die foto van jullie 2 op de scooter.
De tasjes zijn ook mooi en komen natuurlijk altijd van pas, zelfs Donna weet al tasjes in te pakken en zo ben ik soms weer kleine spulletjes kwijt.
Nog drie weken school en dan mag ze meehelpen de koffer te pakken, dan gaan we op wintersport.
Ze kijkt er erg naar uit!
Groetjes! -
05 Maart 2016 - 10:24
Ton:
Net even al jullie verhalen bij zitten lezen (ik liep achter) en vooral de foto's bekeken. Het gaf mij een heimwee gevoel naar 1996 toen ik in Vietnam was. Ik krijg er weer zin van om mijn rugzak te pakken en weg te gaan. Wat is Nederland en het alledaags leven saai. Maar goed, ik ga aftellen, nog 4 maandjes en dan mag ik -
05 Maart 2016 - 14:53
Keesvanderiet:
Hallo met Kees jullie moesten al vroeg uit de veren
Jullie moesten lang wachten
Is dat overstappen niet moelijk of zijn jullie dat gewend
Maar jullie kwamen in een warm hotel
Vera moest maar lopen dat ging ook niet makkelijk
Het is hier in de nacht koud en vriezen
Maar overdag is warm weer
Het was wel een tijdje geleden neem het ons maar niet kwalijk hoor
Groeten van de buren en tot ziens
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
