Malang

Hoi allemaal,

Gisteren kwamen we hier doodmoe in het hotel aan, en van mijn blog is niets meer gekomen.
Zondagmorgen vertrokken we om 8 uur uit Kediri. We hadden daar in een soort motel geslapen, omdat vanwege het Chinese Nieuwjaar , veel hotels al vol zaten.
Het was de aardig kamer. Alleen op de receptie sprak men slecht Engels.
De volgende ochtend kregen we een ontbijt , 2 boterhammen met gebakken ei, slablad en een rode pittige dance ertussen en nog iets onbestendigs. Vera proefde het, en vond het niet te eten. Het was veel te pittig, en niet lekker. We lieten het beide staan, en vroegen om iets beters. Men leek ons echter niet te begrijpen.
Toen Pipin kwam zaten we nog steeds voor ons bord. Hij regelde meteen een beter ontbijt: boterhammen met gekookt ei, en jam.

Over smalle wegen reden we even later op weg naar de Gulung Kelud. Er waren veel motoren op de weg. Jongelui die op hun zondagse uitje, ook op weg daarheen waren.
Natuurlijk stopte Pipin bij een stalletje langs de weg om een doosje met duivelsvruchten te kopen. Ook liet hij ons zien hoe ananas , papaya's en advocado's groeiden.

Bij de vulkaan stopten we op een parkeerplaats, maar de top lag nog zeker 500 m hoger. Achter op een motor konden we nog 400 m hoger komen . De rest moesten we lopen.
Het was druk op de berg. Door de hoogte had Vera uiteindelijk te weinig lucht en te slappe benen om de krater te bereiken. Ze bleef op een muurtje zittend achter, terwijl ik verder ging.
Bij de krater was er een klein rookpluimpje te zien en verder gestolde lava. Het uitzicht was grandioos.
Op de terugweg vond ik Vera terug. Ze was wel 20 keer met allerlei mensen op de foto gezet. Ik trouwens ook 4 keer. We waren dus wel een bijzonderheid . Andere Westerse toeristen hebben we ook niet gezien.

Daarna reden we naar Blitar. De geboorteplaats van Soekarno. Hij is hier ook begraven. Het was een drukte van belang . We werden voor de begraafplaats uit de auto gelaten. Toen werd het onduidelijk, alles was in het Indonesisch geschreven . Honderden mensen , maar geen Engelssprekenden. Moesten we hier linksaf of rechtsaf?? Wij kozen voor rechts en kwamen bij een groot bronzen beeld van Soekarno. Was dit het graf? Wij gingenn het gebouw er naast binnen. Het bleek een museum over Soekarno te zijn.
Wij weer terug en nu linksaf. Daar was een mooi paviljoen met honderden mensen die in een kring zaten te bidden . Eerst wilde men ons niet toelaten, maar omdat we slechts met zijn tweeën waren toch wel. Midden in de kring lag het graf van Soekarno. Het is een soort bedevaartsoord geworden.

Terug bij de auto was het nog ruim twee uur rijden naar Malang. Daar hebben we eerst nog gegeten bij Toko Oen. Vera kende het nog van 40 jaar eerder. Had er nog bijzondere herinneringen aan. Er is ook een winkeltje bij met een ouderwetse toonbank waar men allerlei lekkernijen verkoopt.
Na een lekkere maaltijd daar, zijn we naar ons hotel gebracht . Het Ibushotel.

Vanochtend , maandag 30 januari , eerst naar de immigratiedienst om ons visum te verlengen. Men had daarvoor copies van de paspoorten , van de eerdere visa, en van de tickets nodig, ook moesten we een lang formulier invullen.
Daarna kregen we te horen dat we de volgende dag moesten komen om te betalen, en dat op woensdag de visa gereed zouden zijn.

Daarna gingen we naar de vogelmarkt. We werden bij de ingang afgezet. Naast allerlei zangvogels ,zagen we ook uitjes, slangen, bonen en katten, enz.
De meeste dieren zagen er redelijk fris bij. Op het einde van het straatje werden we weer keurig opgewacht. Wel fijn , want we hadden beide geen loopbenen.

Toen volgde een rondrit langs de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad. We kwamen ook langs een brede laan met de woningen van de voormalige belangrijke Nederlanders.
Daarna werden we weer uitgezet bij Toko Oen , waar we heerlijk gebak gegeten hebben. Na deze lunch hebben we een paar uurtjes rondgewandeld en gewinkeld. Na afloop zaten de gids al op ons te wachten om ons naar het hotel te brengen. Toen we nog een foto van de kathedraal maakten en daarvoor een drukke weg oversteken, kwam de chauffeur ons al tegemoet en hield het verkeer tegen.

's Avonds zijn we gaan eten bij restaurant Ingiss een paar km verderop. Zonder gids zijn we er zelf met de taxi heen gereden. Het was er erg leuk. Veel Indonesisch mensen ,lekker eten en sfeervolle muziek en inrichting. Een museumrestaurant.

Tot zover.
Alles gaat nog prima.. Geen. Ziektes of andere ongemakken.

Groetjes van ,
Ton en Vera.