Marktdag
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
31 Januari 2017 | Indonesië, Malang
Hoi allemaal.
Vanochtend eerst uitgebreid ontbeten. Eerst een kop lekkere soep, daarna twee boterhammen met sla, paprika, fijngesneden wortels, en daarbovenop een gebakken ei, daarna fruit, meloen, papaya, en watermeloen. Daarbij natuurlijk kon een flinke bak koffie. kunnen we er weer uren tegenaan.
Na het ontbijt opnieuw naar het immigratie kantoor. Nummertje trekken. Gelukkig waren wij als 2 de aan de beurt. Onze dossiers worden opgezocht., Dan moeten we gaan betalen ca € 25 , dan terug naar het loket en dan moeten we op de foto en worden van al onze vingers vingerafdrukken genomen. Dan gaat alles in een map, en kunnen morgen onze paspoorten opgehaald worden.
Daarna laten we ons door Pipin naar de Pazar Besar brengen. Nu moet hij even de weg vragen , want daar heeft hij nog nooit een toerist heen gebracht.
We spreken af dat ze ons na 3 uur later weer komen ophalen
We gaan de markt binnen via een stenen betegelde trap. Het ziet er niet echt fris uit. De tegels zijn zo beschadigd dat je goed moet kijken waar je loopt, en de laatste jaren is er nooit meer schoon gemaakt.
Binnen is het druk . De gangetjes zijn zo smal dat we voortdurend opzij moeten om iemand langs te laten. Er wordt van alles verkocht. We lopen door de gangen. De mensen zijn vriendelijk en vragen steeds waar we vandaan komen. We maken veel foto’s. Men lacht , als we de foto even laten zien.
Bij de vis en vleesafdeling gaat het er weinig hygiënisch aan toe. Hakblokken, die wij al lang bij het vuil gezet zouden hebben, vlees ligt op niet bewerkte houten tafels.. Je moet oppassen waar je loopt want midden in het gangpad loopt een goot, met smerig water. We zien hoe eenden de nek wordt doorgesneden.
Trots gaan mensen temidden van dit alles op de foto. Een man spreekt ons aan , als hij hoort dat we uit Holland komen, begint hij Nederlands te spreken , en vertelt dat hij 12 jaar in Amsterdam gewerkt heeft, en vele jaren later nog eens 7 jaar. Hij is nu gepensioneerd.
We zien bij een brillenwinkel hoe ze zelf de glazen slijpen en in een pruttelend bad ze zelfs kleuren. Ik vraag hoe lang het duurt een bril te maken. 40 minuten hoor ik zeggen.
Weer later spreken we bij een horlogewinkeltje een man, van wie zijn vader in Leiden rechten heeft gestudeerd. Hij spreekt ook een beetje Nederlands.
Zo lopen we door heel wat gangetjes, ruim een uur lang. Binnen is het warm en we besluiten aan de buitenrand verder te gaan.
Later drinken we buiten de markt thee. De dames daar vinden het een eer dat we bij hun binnen komen. Later komt er een man binnen die de eigenaar blijkt te zijn, Hij laat ons trots de grote koffiemolen zien, en zegt vol trots dat hij uit Amerika komt. Dan laat hij ons een grote juslepel vol gemalen koffie zien. Ze zijn aandoenlijk , en we kopen er uiteindelijk een zak met flinterdunne koekjes.
Later geef ik een oud bedelend vrouwtje wat en mag zelfs een foto van haar maken.. Buiten lopen we verder langs vrachtwagens die gevuld worden met zakken rijst. Een man sjouwt zelfs met ,4 balen tegelijk. We moeten oppassen niet in de weg te lopen
.
Dan gaan we een steegje in en komen 50 meter verder in een prachtig smal straatje vol planten en alles keurig verzorgd. Als ik daar bij een oud vrouwtje door de openstaande deur naar binnen kijk zie ik een matras op de grond liggen ,haar bed.
Wat zijn wij enorm rijk bedenk ik me. Ik bedenk me ook dat je als doorsnee toerist je ook helemaal niet op zulke plekken komt.
Op de afgesproken tijd staat onze taxi op de afgesproken plaats weer op ons te wachten. Waarna we ons naar het hotel terug laten brengen.
In onze mooie Ibis kamer lezen we de kranten van vandaag en schrijf ik mijn verslag.
Vanavond gaan we weer bij het restaurant van gisterenavond eten.
Alles is nog steeds prima.
Groetjes
Ton en Vera
Vanochtend eerst uitgebreid ontbeten. Eerst een kop lekkere soep, daarna twee boterhammen met sla, paprika, fijngesneden wortels, en daarbovenop een gebakken ei, daarna fruit, meloen, papaya, en watermeloen. Daarbij natuurlijk kon een flinke bak koffie. kunnen we er weer uren tegenaan.
Na het ontbijt opnieuw naar het immigratie kantoor. Nummertje trekken. Gelukkig waren wij als 2 de aan de beurt. Onze dossiers worden opgezocht., Dan moeten we gaan betalen ca € 25 , dan terug naar het loket en dan moeten we op de foto en worden van al onze vingers vingerafdrukken genomen. Dan gaat alles in een map, en kunnen morgen onze paspoorten opgehaald worden.
Daarna laten we ons door Pipin naar de Pazar Besar brengen. Nu moet hij even de weg vragen , want daar heeft hij nog nooit een toerist heen gebracht.
We spreken af dat ze ons na 3 uur later weer komen ophalen
We gaan de markt binnen via een stenen betegelde trap. Het ziet er niet echt fris uit. De tegels zijn zo beschadigd dat je goed moet kijken waar je loopt, en de laatste jaren is er nooit meer schoon gemaakt.
Binnen is het druk . De gangetjes zijn zo smal dat we voortdurend opzij moeten om iemand langs te laten. Er wordt van alles verkocht. We lopen door de gangen. De mensen zijn vriendelijk en vragen steeds waar we vandaan komen. We maken veel foto’s. Men lacht , als we de foto even laten zien.
Bij de vis en vleesafdeling gaat het er weinig hygiënisch aan toe. Hakblokken, die wij al lang bij het vuil gezet zouden hebben, vlees ligt op niet bewerkte houten tafels.. Je moet oppassen waar je loopt want midden in het gangpad loopt een goot, met smerig water. We zien hoe eenden de nek wordt doorgesneden.
Trots gaan mensen temidden van dit alles op de foto. Een man spreekt ons aan , als hij hoort dat we uit Holland komen, begint hij Nederlands te spreken , en vertelt dat hij 12 jaar in Amsterdam gewerkt heeft, en vele jaren later nog eens 7 jaar. Hij is nu gepensioneerd.
We zien bij een brillenwinkel hoe ze zelf de glazen slijpen en in een pruttelend bad ze zelfs kleuren. Ik vraag hoe lang het duurt een bril te maken. 40 minuten hoor ik zeggen.
Weer later spreken we bij een horlogewinkeltje een man, van wie zijn vader in Leiden rechten heeft gestudeerd. Hij spreekt ook een beetje Nederlands.
Zo lopen we door heel wat gangetjes, ruim een uur lang. Binnen is het warm en we besluiten aan de buitenrand verder te gaan.
Later drinken we buiten de markt thee. De dames daar vinden het een eer dat we bij hun binnen komen. Later komt er een man binnen die de eigenaar blijkt te zijn, Hij laat ons trots de grote koffiemolen zien, en zegt vol trots dat hij uit Amerika komt. Dan laat hij ons een grote juslepel vol gemalen koffie zien. Ze zijn aandoenlijk , en we kopen er uiteindelijk een zak met flinterdunne koekjes.
Later geef ik een oud bedelend vrouwtje wat en mag zelfs een foto van haar maken.. Buiten lopen we verder langs vrachtwagens die gevuld worden met zakken rijst. Een man sjouwt zelfs met ,4 balen tegelijk. We moeten oppassen niet in de weg te lopen
.
Dan gaan we een steegje in en komen 50 meter verder in een prachtig smal straatje vol planten en alles keurig verzorgd. Als ik daar bij een oud vrouwtje door de openstaande deur naar binnen kijk zie ik een matras op de grond liggen ,haar bed.
Wat zijn wij enorm rijk bedenk ik me. Ik bedenk me ook dat je als doorsnee toerist je ook helemaal niet op zulke plekken komt.
Op de afgesproken tijd staat onze taxi op de afgesproken plaats weer op ons te wachten. Waarna we ons naar het hotel terug laten brengen.
In onze mooie Ibis kamer lezen we de kranten van vandaag en schrijf ik mijn verslag.
Vanavond gaan we weer bij het restaurant van gisterenavond eten.
Alles is nog steeds prima.
Groetjes
Ton en Vera
-
31 Januari 2017 - 12:21
Laura:
Hoi Ton en Vera,
Wat is het fijn om jullie verslagen te lezen. Ik geniet echt met jullie mee. Jullie zijn ruim twee weken weg, maar het lijkt al veeeel langer. Ik begrijp niet dat jullie visum nu al verlengd moest worden. En ik ben benieuwd voor hoe lang jullie nieuwe visum nu geldig zal zijn.
Ik ben vorige week gekeurd en ik krijg een invalideparkeerkaart. Daar ben ik blij mee. Houdoe !!
-
31 Januari 2017 - 13:33
Nicolette :
Hallo luxe backpackers,
Leuk om jullie belevenissen te lezen. Gisteren ben ik mijn laatste jaar in gegaan van mijn 'Sweet Sixties'. De teller tikte een jaar door. Is het waar jullie nu zijn heel anders dan in Vietnam? Apart dat sommigen nog Nederlands kunnen spreken. Koloniaal verleden.
Geniet ze, ik lees mee. Groet van Nicolette -
01 Februari 2017 - 09:45
Lida En Johan:
Wa avontuurlijk deze reis en toch ook wel weer lux met chauffeur en taxi.we genieten met jullie mee. Nog fijne dagen.
Groetjes Lida en Johan -
01 Februari 2017 - 16:41
Rina:
Hoi Ton en Vera
Wat een luxe met een privé chauffeur daar hebben jullie wel heel goed aangedaan zo zien jullie wel heel veel dat is wel heel anders dan andere jaren Ton en Vera geniet nog maar lekker van jullie vakantie de komende weken
Groetjes Rina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
