zwemmen met de walvishaaien in Oslob
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
13 Februari 2014 | Filipijnen, Puerto Princesa City
Hoi allemaal,
Soms gaat de reis anders dan je verwacht. Wij vertrokken vanuit het hotel met een tricycle naar de haven van Sibulan. Ik had op het internet gelezen dat er om half twee een boot zou gaan direct naar Oslob. Niets daarvan. Er gaan alleen boten direct naar de overkant. Het weer was winderig en er waren flinke golven, maar gelukkig werd er niemand zeeziek. De overtocht duurde een kwartiertje, en gelukkig stond er bij aankomst een bus klaar naar Cebu-city, die zette ons bij de whale.sharks af. We waren er om een uit en dan is het zwemmen met de haaien net afgelopen.
Wij hebben Ton, jouw raad opgevolgd en hebben bij Aaron Beach resort een kamer geboekt. Het zag er leuk uit, maar er was geen stroom , en er bleek ook geen water uit de kraan te komen. Op mijn verzoek werd de hoofdkraan van het water open gedraaid. Toen kwam er een klein miezerige straaltje uit.. Ik heb er een em,er onder gezet im de hoop dat die vol zou raken.
Het is daar een gehucht: een hoofdstraat met een paar resorts en wat huizen.We hebben eerst overal de souvenirs bekeken en zijn gezellig aan een tafel bij het hoofdgebouw gaan skibbo-en.
Toen we een paar uur later in het huisje kwamen was er stroom, en hoorden we gespetter. Onze hele badkamer en een gedeelte van de kamer stond onder water.
We zijn bij een ander resort gaan eten. In Thailand durfden we overal te gaan eten. Hier in de Filipijnen dus nog steeds niet. Er stonden hier een aantal ongekoelde bakken met allerlei gerechten. En ze hadden vis, en grote garnalen. Dus vanwege de veiligheid daar maar wat van laten grillen. Het werd afgewogen,
Het smaakte goed en toen het Ineens begon te regenen werd de hele tafel m een souvenirwinkeltje gezet? Daar hebben we tussen de t-shirts verder gegeten. Zo' n winkeltje is overigens niet meer dan een aftands schuurtje.
We zaten in ieder geval lekker droog.
Die avond vroeg naar bed en nog vroeger de werker gezet.Om half negen lagen we dus al te slapen.In heerlijk zachte bedden
De volgende ochtend bij hetzelfde resort als waar we gisteren gegeten hadden gaan ontbijten. Met drie man was men bezig. De koffie moest uit andere stalletjes gehaald worden. Er kwam een klein grilletje voor de dag voor de toast. Er werd ergens anders een eitje gebakken. Nog nooit zo'n gestuntel gezien.
Daarna onszelf zwemklaar maken , snorkels mee, em de onderwatercamera.
Eerst betalen, en daarna droegen 4 mannen de banjo het water in, we kregen allebei Eem zwemvest om.
Na circa 40 meter gingen we weer aan wal, voor een korte instructie. Wat mag wel en wat niet. Op 4 m afstand blijven, en de vissen niet aanraken.
Niet met flitsen.
Daarna opnieuw de boten in , en na een een 50 m varen zagen we ze al zwemmen. Dan de snorkels op enhet koude water in.
Eert onwennig. De walvishaai en zijn een meter of 8 lang. De kop is bijna een kubieke meter groot, en zijn bek wel 60 cm lang.
Ze zwemen tussen de boten door , en regelmatig krijgen ze een beetje voer.De afstand van 4 m is niet aan te houden . Soms moet je echt moeite doen om ze niet te raken.. Eerst ben je bang voor de staart, maar dat valt allemaal mee.
Soms zwemt een volgende ineens achter je.. Ik probeer mooie foto's te maken. De kop is moeilijk te nemen. Ik probeer ook Vera in de gaten te houden. Ik wil ze ook samen met een walvishaai op de foto zetten.
Zo zijn we zo'n drie kwartier bezig en dam hebben we genoeg water binnen gehad. Het is lastig weet aan boord te klimmen. Aan de boot is een rubberen strook gemonteerd maar, als je der op gaat staan schuift die onder de boot .
Uit eindelijk lukt het ons beide.
Op onze kamer gaan we eerst douchen onder een floinke straal koud water, en dan gaan we de foto's bekijken.
Om 10 uur stappen we in de bus richting Cebu.
De chauffeur rijdt netjes. De weg voert langs de zee, door kleine dorpjes en stadjes .Eigenlijk alles ligt aan deze hoofdweg. Kerken scholen, winkeltjes, maar ook fabrieken . Het eiland is groen, palmbomen, bananenbomen, rikstvelden, visvijvers.
De bus stopt vaak, zelfs als iemand nodig een boodschap moet doen.
Regelmatig stappen er ook verkopers in die proberen koeken of ander lekkers kwijt te raken.
Om twee uur komen we aan in Cebu-city.als ik even later aan de voorkant van het busstation loop, zie je een aantal straat kindertjes van soms nog geen 8 jaar op stukken karton op de stoep liggen. Te midden van allerlei kleine stalletjes , waar van alles aangeboden wordt.
Ik ben opzoek naar kaartjes voor het vervolg van de reis. Vandaag lukt het niet meer, maar na een half uur heb ik 2 vliegtickets voor vrijdag 14 februari. Om 10 uur 's ochtends vliegen we naar Puerto Princesa met Cebu Pacific airlines.
We hebben nog ruim 3 weken.
Groetjes,
Ton en Vera
Soms gaat de reis anders dan je verwacht. Wij vertrokken vanuit het hotel met een tricycle naar de haven van Sibulan. Ik had op het internet gelezen dat er om half twee een boot zou gaan direct naar Oslob. Niets daarvan. Er gaan alleen boten direct naar de overkant. Het weer was winderig en er waren flinke golven, maar gelukkig werd er niemand zeeziek. De overtocht duurde een kwartiertje, en gelukkig stond er bij aankomst een bus klaar naar Cebu-city, die zette ons bij de whale.sharks af. We waren er om een uit en dan is het zwemmen met de haaien net afgelopen.
Wij hebben Ton, jouw raad opgevolgd en hebben bij Aaron Beach resort een kamer geboekt. Het zag er leuk uit, maar er was geen stroom , en er bleek ook geen water uit de kraan te komen. Op mijn verzoek werd de hoofdkraan van het water open gedraaid. Toen kwam er een klein miezerige straaltje uit.. Ik heb er een em,er onder gezet im de hoop dat die vol zou raken.
Het is daar een gehucht: een hoofdstraat met een paar resorts en wat huizen.We hebben eerst overal de souvenirs bekeken en zijn gezellig aan een tafel bij het hoofdgebouw gaan skibbo-en.
Toen we een paar uur later in het huisje kwamen was er stroom, en hoorden we gespetter. Onze hele badkamer en een gedeelte van de kamer stond onder water.
We zijn bij een ander resort gaan eten. In Thailand durfden we overal te gaan eten. Hier in de Filipijnen dus nog steeds niet. Er stonden hier een aantal ongekoelde bakken met allerlei gerechten. En ze hadden vis, en grote garnalen. Dus vanwege de veiligheid daar maar wat van laten grillen. Het werd afgewogen,
Het smaakte goed en toen het Ineens begon te regenen werd de hele tafel m een souvenirwinkeltje gezet? Daar hebben we tussen de t-shirts verder gegeten. Zo' n winkeltje is overigens niet meer dan een aftands schuurtje.
We zaten in ieder geval lekker droog.
Die avond vroeg naar bed en nog vroeger de werker gezet.Om half negen lagen we dus al te slapen.In heerlijk zachte bedden
De volgende ochtend bij hetzelfde resort als waar we gisteren gegeten hadden gaan ontbijten. Met drie man was men bezig. De koffie moest uit andere stalletjes gehaald worden. Er kwam een klein grilletje voor de dag voor de toast. Er werd ergens anders een eitje gebakken. Nog nooit zo'n gestuntel gezien.
Daarna onszelf zwemklaar maken , snorkels mee, em de onderwatercamera.
Eerst betalen, en daarna droegen 4 mannen de banjo het water in, we kregen allebei Eem zwemvest om.
Na circa 40 meter gingen we weer aan wal, voor een korte instructie. Wat mag wel en wat niet. Op 4 m afstand blijven, en de vissen niet aanraken.
Niet met flitsen.
Daarna opnieuw de boten in , en na een een 50 m varen zagen we ze al zwemmen. Dan de snorkels op enhet koude water in.
Eert onwennig. De walvishaai en zijn een meter of 8 lang. De kop is bijna een kubieke meter groot, en zijn bek wel 60 cm lang.
Ze zwemen tussen de boten door , en regelmatig krijgen ze een beetje voer.De afstand van 4 m is niet aan te houden . Soms moet je echt moeite doen om ze niet te raken.. Eerst ben je bang voor de staart, maar dat valt allemaal mee.
Soms zwemt een volgende ineens achter je.. Ik probeer mooie foto's te maken. De kop is moeilijk te nemen. Ik probeer ook Vera in de gaten te houden. Ik wil ze ook samen met een walvishaai op de foto zetten.
Zo zijn we zo'n drie kwartier bezig en dam hebben we genoeg water binnen gehad. Het is lastig weet aan boord te klimmen. Aan de boot is een rubberen strook gemonteerd maar, als je der op gaat staan schuift die onder de boot .
Uit eindelijk lukt het ons beide.
Op onze kamer gaan we eerst douchen onder een floinke straal koud water, en dan gaan we de foto's bekijken.
Om 10 uur stappen we in de bus richting Cebu.
De chauffeur rijdt netjes. De weg voert langs de zee, door kleine dorpjes en stadjes .Eigenlijk alles ligt aan deze hoofdweg. Kerken scholen, winkeltjes, maar ook fabrieken . Het eiland is groen, palmbomen, bananenbomen, rikstvelden, visvijvers.
De bus stopt vaak, zelfs als iemand nodig een boodschap moet doen.
Regelmatig stappen er ook verkopers in die proberen koeken of ander lekkers kwijt te raken.
Om twee uur komen we aan in Cebu-city.als ik even later aan de voorkant van het busstation loop, zie je een aantal straat kindertjes van soms nog geen 8 jaar op stukken karton op de stoep liggen. Te midden van allerlei kleine stalletjes , waar van alles aangeboden wordt.
Ik ben opzoek naar kaartjes voor het vervolg van de reis. Vandaag lukt het niet meer, maar na een half uur heb ik 2 vliegtickets voor vrijdag 14 februari. Om 10 uur 's ochtends vliegen we naar Puerto Princesa met Cebu Pacific airlines.
We hebben nog ruim 3 weken.
Groetjes,
Ton en Vera
-
13 Februari 2014 - 17:34
Lisa:
Wat een verhaal weer!
Gaaf hoor, had in een eerder bericht al gelezen dat het geen echte haaien zijn, dat stelt ons dan weer gerust haha.
Ben wel benieuwd naar de onderwaterfoto's.
Nog 3 weken, wat een reis! Nog veel tijd om NOG meer te gaan zien, veel plezier!
Hier ondertussen alweer een zilveren en een bronze medaille bij het schaatsen op de Olympische Spelen (Ireen Wust en Margot Boer). Het blijft een feest, bijna iedere dag. Nu al 12 medailles en dat is een record!
Groetjes Lisa -
13 Februari 2014 - 18:30
Heleen:
Haaien zijn geen haaien ... ; maar toch met van die grote bekken! Dapper hoor. En dan nu wer de lucht in - goede reis. -
14 Februari 2014 - 09:08
Marjolein:
jee wat een avontuur mensen, jullie zijn toch al heel wat gewend, maar ook nu weer verrassende ontwikkelingen. Wij gaan steeds luxer op vakantie en jullie....geen water, geen stroom, toch water, dan straal koud water....nu gaan jullie bijna vliegen en horen we vast weer een nieuw avontuur!
-
14 Februari 2014 - 11:36
Atie En Piet:
Hallo Ton en Vera,
Jeetje ik dacht dat jullie aan de terugreis bezig waren en lees nu dat jullie nog 3 weken hebben!!
Mooi verhaal weer en er van genoten en gelachen over die waterstraal en naderhand het ondergelopen appartement. Jullie zullen zich niet vervelen! Zijn de foto's van het haaienzwemmen gelukt of moet je daarmee wachten tot je weer thuis bent??
Groetjes en veel plezier,
Atie en Piet -
14 Februari 2014 - 17:16
Niek:
Hallo Ton en Vera,
Wat een andere wereld daar.
Die walvishaaien en daar tussen zwemmen is wel een hachelijke onderneming lijkt ons zoals julie het beschrijven. Hopelijk is het mee gevallen met de wateroverlast in jullie appartement. Ton en Vera geniet er de komende weken nog maar goed van.
Groeten van ons twee. -
14 Februari 2014 - 22:26
Lida En Johan:
We hadden een paar dagen jullie verslag niet gelezen. Wat spannend allemaal.Ik hoop dat jullie het allemaal volhouden.Wij zijn al met de voorbereidingen bezig voor de paasrally.Wij wensen jullie nog veel reis plezier.
Lida en Johan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
