Hanoi slot
Door: Ton en Vera
Blijf op de hoogte en volg Ton
08 Maart 2016 | Vietnam, Hanoi
Hoi allemaal,
Vandaag veel gelopen en veel gezien. We zijn eerst naar het mausoleum van Ho Chi Min geweest. We waren nog net op tijd om aan te schuiven in de rij langs zijn gemummificeerde lichaam. Daarna hebben we zijn ontvangstruimte gezien en het woonhuis. Allemaal zeer eenvoudig en spaarzaam gemeubileerd.
Daarna zijn we nog naar het Ho Chi Min museum geweest. Wat vrij waardeloos was, helemaal tegen de geest van deze bescheiden man in.
Daarna zijn we nog bij de Hoa lo gevangenis geweest. In deze gevangenis werden in de Franse tijd de nationalisten en communisten onder gruwelijke omstandigheden gevangen gezet. Later werden hier tijdens de oorlog met de Amerika, onder veel betere omstandigheden, de gevangen genomen Amerikaanse piloten gehuisvest. Die noemden het zelf Hanoi Hilton. Deze gevangenis was erg indrukwekkend met foto’s van de intense bombardementen op Hanoi.
Nog steeds zijn de gevolgen van de voedselvergiftiging bij ons nog niet voorbij: de lucht van warm eten kunnen we nog steeds moeilijk verdragen, en dat valt hier nog niet mee, want hier in de oude stad zijn op vele plaatsen straat restaurantjes waar op de stoep het eten wordt bereid. Het trottoir is niet op eerste plaats bedoeld voor voetgangers, maar voor de uitstalling van winkeltjes, voor parkeerplaats voor scooters, als werkruimte voor schoenmakers, voor bloemschikkers, voor koks, enz. , enz. Als voetganger moet je elke 20 meter de straat op omdat je weg versperd wordt. Op de weg lopen dan nog vrouwtjes oliebollen te verkopen, ballonnen, broodjes ,sigaretten, fruit enz. ,enz. Het leven speelt zich hier echt op straat af. Op een stukje van 30 m zitten, staan , lopen en werken wel 10 tot 15 mensen. Ja, Nederland is vergeleken hiermee uiterst saai.
Het verkeer is soms wel erg druk. Zeker in de hoofdstraten. Daar komt een voortdurende stroom scooter rijders langs. Eindeloos. Soms is het net of er 20 scooter clubs tegelijkertijd op pad zijn. Op elke 10 scooters dan nog een auto.
Oversteken valt desondanks erg mee. Je wacht tot er een gaatje is en je begint gewoon te lopen de scooters wijken vanzelf uit en rijden langs je heen. Je krijgt vanzelf de ruimte. Iedereen houdt hier rekening met elkaar. Geweldig.
Vanavond hebben we een eenvoudige picknick gehouden op onze hotelkamer: stokbroodjes met smeerkaas en yoghurt als toetje. Ook lekker.
Vandaag was het de hele dag regenachtig, maar weer zulke fijne druppeltjes dat we gewoon in ons t-shirt rond gelopen hebben. Het wordt hier al warmer. Vandaag was het 27 graden. Als het nog warmer wordt zal het wel drukkender worden met zoveel vocht in de lucht. Zelfs het dekbed in onze kamer voelt klammig aan.
Onze tassen zijn alweer gepakt om hier morgen te vertrekken. We hebben het reuze naar de zin gehad. Zoveel vriendelijke en gastvrije mensen. We hebben hier in Hanoi een kamer voor 30 dollar per nacht inclusief ontbijt. Maar een vriendelijke jongen doet elke keer de deur voor ons open, en de receptioniste lacht ons elke keer als we binnenkomen met een vriendelijke gemeende lach toe. En dat is overal hier in dit land. Overal vriendelijke behulpzame eerlijke mensen en heel betaalbare hotels die erg schoon zijn. Ons duurste hotel was 52 dollar per nacht, ons goedkoopste 7 dollar , met dat prachtige uitzicht over de haven. Dit was uiteraard zonder ontbijt. Een goed middenklasse hotel kost ca 20 tot 30 dollar per nacht.
Het zuiden van Vietnam heeft bijna overal prachtige stranden en in de wintermaanden veel zon en een aangename temperatuur.
Noord Vietnam heeft veel minder stranden en is in januari en februari veel koeler, en het is vaak bewolkt en nevelig.
De natuur is afwisselend: heuvelland, rijstvelden bossen, rivieren enz.
Er is een hoop te zien ondanks de vernielingen in de Vietnamoorlog. Onze hoogtepunten : de Mekongdelta met de prachtige drijvende markten, de Cu Chi tunnels , Hoi An, Ha Long Bay , Sa Pa met zijn prachtige rijstterrassen en bergvolken, maar ook Da Lat en Ko Tum en Phu Quoc en Hue .
We hebben ons nergens ook maar een seconde onveilig gevoeld, wat we in Nederland soms wel hebben .
Wel onveilig soms is het verkeer. ( kleine busjes die voor een bocht nog inhalen , bussen die vrachtauto’s inhalen met knipperende tegenliggers) Als ik zo reed zou Vera acuut bij mij uitstappen. Maar we zijn er maar vanuit gegaan dat het allemaal ervaren chauffeurs zijn die weten wat ze doen . De snelheden liggen ook lager dan in Nederland. Op de snelweg 60 tot 80 km/ u. In de slaapbussen voelde ik mij toch redelijk safe.
Wat ons soms wel stoorde is de grote hoeveelheid rommel langs de kant van de weg. Daar kan Vietnam nog heel wat aan verbetering doen. Iedereen houdt zijn eigen plekje schoon, maar dumpt het op lege plekken. Jammer van zo’n prachtig land. Een Tsjechische vrouw zei mij dat ze dat wel begreep en dat het te maken heeft met het communistische systeem, die daar te weinig aandacht voor heeft.
We hebben een mooie reis gehad en ook veel beleerd van de rustige, hardwerkende mensen met werkdagen van soms 12 uur, die vaak niet meer dan 50 tot 200 € per maand verdienen, en toch heel tevreden zijn. Die niet afgunstig op ons rijke buitenlanders neerkijken, maar oprecht blij zijn met ons rijke toeristen. Zoveel kindertjes die ons begroet hebben met Hello
We hebben ook respect voor de vindingrijkheid en het doorzettingsvermogen waarmee ze lang geleden de strijd met de Chinezen, en recenter die met Frankrijk en Amerika in hun voordeel beslisten.
We zullen nog vaak aan deze reis terugdenken
Groetjes,
Ton en Vera
Vandaag veel gelopen en veel gezien. We zijn eerst naar het mausoleum van Ho Chi Min geweest. We waren nog net op tijd om aan te schuiven in de rij langs zijn gemummificeerde lichaam. Daarna hebben we zijn ontvangstruimte gezien en het woonhuis. Allemaal zeer eenvoudig en spaarzaam gemeubileerd.
Daarna zijn we nog naar het Ho Chi Min museum geweest. Wat vrij waardeloos was, helemaal tegen de geest van deze bescheiden man in.
Daarna zijn we nog bij de Hoa lo gevangenis geweest. In deze gevangenis werden in de Franse tijd de nationalisten en communisten onder gruwelijke omstandigheden gevangen gezet. Later werden hier tijdens de oorlog met de Amerika, onder veel betere omstandigheden, de gevangen genomen Amerikaanse piloten gehuisvest. Die noemden het zelf Hanoi Hilton. Deze gevangenis was erg indrukwekkend met foto’s van de intense bombardementen op Hanoi.
Nog steeds zijn de gevolgen van de voedselvergiftiging bij ons nog niet voorbij: de lucht van warm eten kunnen we nog steeds moeilijk verdragen, en dat valt hier nog niet mee, want hier in de oude stad zijn op vele plaatsen straat restaurantjes waar op de stoep het eten wordt bereid. Het trottoir is niet op eerste plaats bedoeld voor voetgangers, maar voor de uitstalling van winkeltjes, voor parkeerplaats voor scooters, als werkruimte voor schoenmakers, voor bloemschikkers, voor koks, enz. , enz. Als voetganger moet je elke 20 meter de straat op omdat je weg versperd wordt. Op de weg lopen dan nog vrouwtjes oliebollen te verkopen, ballonnen, broodjes ,sigaretten, fruit enz. ,enz. Het leven speelt zich hier echt op straat af. Op een stukje van 30 m zitten, staan , lopen en werken wel 10 tot 15 mensen. Ja, Nederland is vergeleken hiermee uiterst saai.
Het verkeer is soms wel erg druk. Zeker in de hoofdstraten. Daar komt een voortdurende stroom scooter rijders langs. Eindeloos. Soms is het net of er 20 scooter clubs tegelijkertijd op pad zijn. Op elke 10 scooters dan nog een auto.
Oversteken valt desondanks erg mee. Je wacht tot er een gaatje is en je begint gewoon te lopen de scooters wijken vanzelf uit en rijden langs je heen. Je krijgt vanzelf de ruimte. Iedereen houdt hier rekening met elkaar. Geweldig.
Vanavond hebben we een eenvoudige picknick gehouden op onze hotelkamer: stokbroodjes met smeerkaas en yoghurt als toetje. Ook lekker.
Vandaag was het de hele dag regenachtig, maar weer zulke fijne druppeltjes dat we gewoon in ons t-shirt rond gelopen hebben. Het wordt hier al warmer. Vandaag was het 27 graden. Als het nog warmer wordt zal het wel drukkender worden met zoveel vocht in de lucht. Zelfs het dekbed in onze kamer voelt klammig aan.
Onze tassen zijn alweer gepakt om hier morgen te vertrekken. We hebben het reuze naar de zin gehad. Zoveel vriendelijke en gastvrije mensen. We hebben hier in Hanoi een kamer voor 30 dollar per nacht inclusief ontbijt. Maar een vriendelijke jongen doet elke keer de deur voor ons open, en de receptioniste lacht ons elke keer als we binnenkomen met een vriendelijke gemeende lach toe. En dat is overal hier in dit land. Overal vriendelijke behulpzame eerlijke mensen en heel betaalbare hotels die erg schoon zijn. Ons duurste hotel was 52 dollar per nacht, ons goedkoopste 7 dollar , met dat prachtige uitzicht over de haven. Dit was uiteraard zonder ontbijt. Een goed middenklasse hotel kost ca 20 tot 30 dollar per nacht.
Het zuiden van Vietnam heeft bijna overal prachtige stranden en in de wintermaanden veel zon en een aangename temperatuur.
Noord Vietnam heeft veel minder stranden en is in januari en februari veel koeler, en het is vaak bewolkt en nevelig.
De natuur is afwisselend: heuvelland, rijstvelden bossen, rivieren enz.
Er is een hoop te zien ondanks de vernielingen in de Vietnamoorlog. Onze hoogtepunten : de Mekongdelta met de prachtige drijvende markten, de Cu Chi tunnels , Hoi An, Ha Long Bay , Sa Pa met zijn prachtige rijstterrassen en bergvolken, maar ook Da Lat en Ko Tum en Phu Quoc en Hue .
We hebben ons nergens ook maar een seconde onveilig gevoeld, wat we in Nederland soms wel hebben .
Wel onveilig soms is het verkeer. ( kleine busjes die voor een bocht nog inhalen , bussen die vrachtauto’s inhalen met knipperende tegenliggers) Als ik zo reed zou Vera acuut bij mij uitstappen. Maar we zijn er maar vanuit gegaan dat het allemaal ervaren chauffeurs zijn die weten wat ze doen . De snelheden liggen ook lager dan in Nederland. Op de snelweg 60 tot 80 km/ u. In de slaapbussen voelde ik mij toch redelijk safe.
Wat ons soms wel stoorde is de grote hoeveelheid rommel langs de kant van de weg. Daar kan Vietnam nog heel wat aan verbetering doen. Iedereen houdt zijn eigen plekje schoon, maar dumpt het op lege plekken. Jammer van zo’n prachtig land. Een Tsjechische vrouw zei mij dat ze dat wel begreep en dat het te maken heeft met het communistische systeem, die daar te weinig aandacht voor heeft.
We hebben een mooie reis gehad en ook veel beleerd van de rustige, hardwerkende mensen met werkdagen van soms 12 uur, die vaak niet meer dan 50 tot 200 € per maand verdienen, en toch heel tevreden zijn. Die niet afgunstig op ons rijke buitenlanders neerkijken, maar oprecht blij zijn met ons rijke toeristen. Zoveel kindertjes die ons begroet hebben met Hello
We hebben ook respect voor de vindingrijkheid en het doorzettingsvermogen waarmee ze lang geleden de strijd met de Chinezen, en recenter die met Frankrijk en Amerika in hun voordeel beslisten.
We zullen nog vaak aan deze reis terugdenken
Groetjes,
Ton en Vera
-
08 Maart 2016 - 18:40
Marjolein:
een prachtig beschouwend verslag van jullie. Mooi besluit.
Gelukkig heb je per deel van de reis een verslag geschreven, je zou het bijna door elkaar gaan halen.
Ik hoop dat jullie je alweer wat beter voelen en jullie maag weer wat eten aan kan. Die stalletjes vindt Ton altijd aantrekkelijk om wat te eten te halen.
Donderdag gaan Lisa en ik naar Amsterdam, Ziggo Dome, naar Muse.
We hebben VIP kaarten, moeten er al om 17.00 uur zijn!!
Groeten
-
08 Maart 2016 - 19:47
Liesbeth:
Bedankt weer voor jullie mooie verhaal . Wat altijd positief is . Ik kan me heel goed voorstellen dat jullie Nederland saai vinden , maar ik hou nog steeds van Nederland met zijn dijken en rivieren , stormen en enz .Nog een paar fijne dagen in Vietnam, en hopelijk gaan jullie klachten ook nog over . -
08 Maart 2016 - 19:52
Nicolette:
Hallo reizigers,
Ik voel me oprecht verheugd dat jullie Vietnam hebt leren waarderen. Ook dat Hanoi, ondanks de drukte zo goed bevallen is. Jullie weten dat ik van Vietnam en Hanoi houd en daar in de keren dat ik er geweest ben echte vrienden heb gekregen. Soms snap ik niet hoe de Vietnamezen zo gastvrij kunnen zijn naar de buitenlanders. Zelfs de Amerikaanse toeristen worden met open armen ontvangen. Het zal de boeddhistische cultuur zijn die mensen leert te vergeven. Het land heeft inmiddels niet meer de status van arm ontwikkelingsland maar van ' middle income country'. Vooral de middenklasse is hardwerkend en ontwikkelt zich snel. Maar er is nog een arme onderlaag in de samenleving, vooral in de bergen van het noorden en het platteland. NGO's, dat zijn organisaties die welzijn en gezondheidszorg bevorderen voor vooral kwetsbare groepen, hebben het nu moeilijker omdat internationale fondsen bij voorkeur projecten financieren in 'lower income countries'. Maar Vietnam klimt omhoog met zoveel jongeren die een hoog arbeidsethos hebben. Toeristen zijn dan ook meer dan welkom. Het eten is er gewoonlijk heerlijk en veilig. Jullie hebben nu een nare ervaring maar dit is in Vietnam eerder uitzondering dan regel. Dit is het enige land waar ik zonder maag-darm problemen heb kunnen reizen. Waar ik woon heb ik de manager van de Jumbo enthousiast gemaakt met mijn verhalen over Vietnam en die gaat in oktober met zijn vrouw. Ik hoop dat jullie reisverslagen menigeen kan doen besluiten om ook naar Vietnam te gaan. Ook voor 2 à 3 weken is een reis de moeite waard naar bv Hanoi, Halong Bay, Hanoi. Heel erg bedankt voor de mooie verhalen, voor mij was het een herbeleving. Nog een goede week in Thailand gewenst. Nicolette -
08 Maart 2016 - 22:50
Monique :
Wat een mooie verhalen over zo'n prachtige land. Ik heb er steeds van genoten. Dat wordt straks thuis uitrusten zeker. Jullie zijn een erg beweeglijk stelletje zeg. Hoeveel kilometermeters zullen jullie afgelegd hebben?
Geniet nog lekker even voor de reis naar huis weer begint. Hier duurt het nog wel even voor het hier in de twintig graden is dus zorg maar voor iets warms bij aankomst in Nederland. Voor straks goede reis naar huis en hartelijke groet. -
09 Maart 2016 - 11:11
Ton:
Prettige terugreis met veel goede herinneringen
-
09 Maart 2016 - 14:16
Kees Van De Riet:
Hallo met Kees wanneer komen
jullie naar huisDan kun je met mij computeren leren.
Want anders leer ik het af
Groeten van de buren -
09 Maart 2016 - 15:37
Rob En Ineke:
Wat een kleurrijke bevolking van Sa Pa. Op hoogte stage geweest, rode bloedlichaampjes vol met zuurstof getankt. De grote hoogte zorgt wel voor een versnelde vermoeidheid. Aan jullie leeftijd zal het wel niet gelegen hebben. Na de drukte van Hanoi nog een tijdje uitblazen van een zeer enerverende reis. Goede reis gewenst en kom goed tot rust. Ineke wordt morgen om 13.30 geopereerd. We gaan ervoor. Gr Rob en Ineke -
09 Maart 2016 - 18:58
Lida En Johan:
Wij wensen jullie een goede reis terug ik heb genoten van de reisverslagen zou ook wel willen, maar kan niet. Johan heeft loopgips dat is al een hele vooruitgang.tot ziens
Lida en Johan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
