Cao Dai en Cu Chi
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
22 Januari 2016 | Vietnam, Củ Chi
Hoi Allemaal,
Het is inmiddels 9.30 u in de avond.We zijn net thuis van een lange vermoeiede, maar erg interessante dag.
Met een grote toeristenbus vertrokken we al om 8 uur vanochtend. Als je het verkeer hier ziet , de vele tienduizenden scooters op de weg, zouden wij dat niet aandurven. De scooters nemen naast elkaar soms de volledige rijbaan in beslag. Soms wel 8 , 9 rijen dik. Met 30 km /p u een stad van 9 miljoen mensen uitrijden, dat duurt dus wel even.
We reden eerst naar Tay Nihn, ruim 100 km. Onderweg nog een stop bij een handwerkwinkel . Hier gaven een aantal slachtoffers van het agent orange ontbladeringsmiddel, demonstraties hoe je door stukjes eierschil in te leggen , prachtige kunstwerkjes kunt maken. Daarna door naar Cao Daitempel.
De Cao Dai is een geloof dat een samenraapsel is van een aantal andere geloven. Een geloof dat pas eind jaren twintig onstaan is van boeddhisme , christendom, katholicisme enz . Ca 5 miljoen Vietnamesen geloven er inmiddels in. Hun kerkgebouw is erg kitcherig. Er was net een dienst gaande. Ik laat de foto`s maar spreken.
Toen weer een lange rit over een smalle weg langs onder andere rubberplantages , tapiocavelden en rijstplantages , door kleine dorpjes naar Cu Chi. Daar kregen we te zien hoe uitgebreid het tunnelsysteem was : Van de Cambodjaanse grens tot vlak bij Saigon. Ook konden we zien hoe ze gebouwd werden . Ook kregen we uitleg over de primitieve vallen met scherpe bamboepunten en hoe ze later uit niet ontplofte granaten het kruid haalden en daar ondermeer mijnen van maakten. Ook konden we zelf door de tunnels lopen. Dat viel erg tegen, erg benauwd. Op de schietbaan tenslotte kon je , tegen betaling, met een mitrailleur schieten.
Om zeven uur waren we weer terug. Toen gauw de was ophalen en de busreis voor morgen boeken. en nog even uit eten.
Het was bij elkaar zeer de moeite waard.
Morgen gaan we naar Can Tho, een stadje in de Mekongdelta.
Nu nog even de foto`s., en daan een hotel zoeken in de volgende stad op het internet. ( aan de Nederlandse Krant kom ik niet eens toe.
Vera pakt intussen de koffers.
Groetjes,
Ton en Vera
Het is inmiddels 9.30 u in de avond.We zijn net thuis van een lange vermoeiede, maar erg interessante dag.
Met een grote toeristenbus vertrokken we al om 8 uur vanochtend. Als je het verkeer hier ziet , de vele tienduizenden scooters op de weg, zouden wij dat niet aandurven. De scooters nemen naast elkaar soms de volledige rijbaan in beslag. Soms wel 8 , 9 rijen dik. Met 30 km /p u een stad van 9 miljoen mensen uitrijden, dat duurt dus wel even.
We reden eerst naar Tay Nihn, ruim 100 km. Onderweg nog een stop bij een handwerkwinkel . Hier gaven een aantal slachtoffers van het agent orange ontbladeringsmiddel, demonstraties hoe je door stukjes eierschil in te leggen , prachtige kunstwerkjes kunt maken. Daarna door naar Cao Daitempel.
De Cao Dai is een geloof dat een samenraapsel is van een aantal andere geloven. Een geloof dat pas eind jaren twintig onstaan is van boeddhisme , christendom, katholicisme enz . Ca 5 miljoen Vietnamesen geloven er inmiddels in. Hun kerkgebouw is erg kitcherig. Er was net een dienst gaande. Ik laat de foto`s maar spreken.
Toen weer een lange rit over een smalle weg langs onder andere rubberplantages , tapiocavelden en rijstplantages , door kleine dorpjes naar Cu Chi. Daar kregen we te zien hoe uitgebreid het tunnelsysteem was : Van de Cambodjaanse grens tot vlak bij Saigon. Ook konden we zien hoe ze gebouwd werden . Ook kregen we uitleg over de primitieve vallen met scherpe bamboepunten en hoe ze later uit niet ontplofte granaten het kruid haalden en daar ondermeer mijnen van maakten. Ook konden we zelf door de tunnels lopen. Dat viel erg tegen, erg benauwd. Op de schietbaan tenslotte kon je , tegen betaling, met een mitrailleur schieten.
Om zeven uur waren we weer terug. Toen gauw de was ophalen en de busreis voor morgen boeken. en nog even uit eten.
Het was bij elkaar zeer de moeite waard.
Morgen gaan we naar Can Tho, een stadje in de Mekongdelta.
Nu nog even de foto`s., en daan een hotel zoeken in de volgende stad op het internet. ( aan de Nederlandse Krant kom ik niet eens toe.
Vera pakt intussen de koffers.
Groetjes,
Ton en Vera
-
22 Januari 2016 - 18:37
Tonny Homan:
Hallo Ton en Vera.
Dus was niet uitslapen, maar zo te lezen is het de moeite waard.
Fijne vakantie verder groetn van Ton en Tonny.
-
22 Januari 2016 - 19:31
Liesbeth:
Ha Ton en Vera, het is weer weekend hier! Heerlijk. Vanmiddag een rondleiding en presentatie voor zwangeren gedaan , 130 mensen. Mogelijk gaan ze allemaal bevallen bij ons in het ziekenhuis.Heel leuk om te doen . Jammer dat je hier je werk niet van kunt maken . Presentaties en rondleidingen.
Jullie zitten ook niet stil en beleven van alles . Echt uitrusten doe jullie niet . Al die scootertjes rijen dik , ik zou er zenuwachtig van worden. Gelukkig zijn jullie wel wat gewend .Bij deze een heel fijn weekend gewenst, en laat het eten je goed smaken. Groetjes.
-
23 Januari 2016 - 14:53
Keesvanderiet:
het is daar anders geregeld dan hier
kom straks maar terug naar Nederland
Groeten van de buren
ik vindt het fijn dat we kunnen emialen
naar elkaar.
ik ga nu echt afsluiten. -
24 Januari 2016 - 13:16
Harriet:
Hoi Ton en Vera,
We volgen met veel interesse jullie reis! Wat heerlijk dat jullie zo veel tijd hebben om alles wat je wilt zien, ook te bezoeken. De foto's zijn weer mooi en maken het verhaal compleet.
Vandaag is het hier donker en grauw, ik zou zo willen ruilen met jullie!
Vergeet niet om soms ook wat uit te rusten, het is per slot van rekening toch vakantie!
Wij kijken weer uit naar de volgende aflevering uit Vietnam!
Hartelijke groet,
Harriet en Hans.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
