Lovinabeach

Hoi allemaal

We zitten nu op Lovinabeach ( Chonos hotel)
Eergisteren vertrokken we vanuit ons vorige hotel , vijf minuten met de taxi , na de vertrekpier. Vanaf hier staat alles in het Indonesch. Niet zomaar een kaartje kopen, nee, eerst moet je in een lokaaltje tegenover het ticket office, een briefje invullen met je naam paspoortnummer, en waar je vandaan komt en heen gaat. Dat lever je in bij de ticketoffice, en dan pas kun je een kaartje kopen. De prijs voor de oversteek c.a. € 0, 40.

We kunnen vrijwel meteen op de boot opstappen. Het schip is oud , en versleten. Een oude man, mooie man, die zijn sigaret met een stokje vasthoudt, houdt het met een bezem wat schoon, maar geeft ook nekmassages. Bijna leeg varen we weg, terwijl de volgende veerboot al wacht om af te meren .Vanaf de boot kun je overkant duidelijk zien liggen. De overtocht duurt nog geen uur.

We zijn de enige westerlingen en bij aankomst worden ,we door allerlei , mensen bestormd met vragen waar ga je naar toe, wil je een taxi enz. We lopen stug door en volgen de pijltjes exit. Het is heet vandaag. Na nog eens 100 m lopen zien we bussen staan. Als we een paar mannen vragen naar lovinabeach nemen ze de rugzakken over en begeleiden ze ons naar de juiste bus. We stappen in. Het is 20 minuten wachten tot de bus vertrekt. We moeten samen iets minder dan en tientje betalen, en we hebben het gevoel dat we flink geflest worden. We moeten 20 minuten wachten eer de bus vertrekt.

De bus is evenals, de boot, oud en versleten, De reis gaat 2 uur duren, veel langer dan we hadden verwacht. Als de bus al enige tijd heeft gereden stapt er een groepje vrouwen in die op het land gewerkt hebben. Het geld voor de bus wordt van achteren naar voren doorgegeven, naar de chauffeur.

Buiten is het anders dan op Java. We zien tempeltjes, elk huis heeft er een. Sommige beelden hebben felgekleurde lappen om. Na anderhalf uur kijk ik op mijn tablet waar we zitten. Lovinabeach kan ik niet op de kaart terugvinden . Ik wissel met Vera van plaats, en noem de chauffeur het hotel waar we heen gaan. Hij knikt en maat een gebaar dat het nog een stuk verder is.
Als we er uitgezet worden blijken we Lovinabeach al ca 3 km voorbij te zijn. Even later stappen we in een minibusje terug. Ook deze chauffeur kent het hotel niet en rijdt weer te ver door , maar nu de andere kant op. Hij vraagt 20.000 rupia, maar ik zeg dat ik dat teveel vind en geef de helft. Hij blijft roepen, maar we steken over en lopen door. Daar vragen we in een dranken winkel naar het hotel. Het ligt 800 m verder. We besluiten de rest maar gewoon te lopen. ca 10 minuten lopen, mijn hemd is dan al nat van het zweet, zien we links het Chonoshotel.

We worden ontvangen met een koel drankje , en na het tonen van mijn paspoort, en het invullen van een formulier, krijgen we de sleutels. Het hotel ziet er leuk uit. Overal mooie terrasjes. Onze kamer met leuk terrasje is kraakhelder en heerlijk koel. Buiten een mooie tuin met piepklein zwembadje Van een meter of 7 lang.

Tegen zonsondergang lopen we even naar het strand. Het ligt op 3 minuten lopen van het hotel in een klein zijstraatje. We nemen meteen de was van de afgelopen week mee. In het straatje alleen restaurantjes en souvenierwinkeltjes. De meesten zijn zonder klanten. We geven de was af bij een loundry, en lopen naar de “ boulevard” Het stelt weinig voor, een groot beeld met dolfijnen in het midden. We gaan daar op de trapjes zitten en kijken naar de grote golven, die tot aan onze voeten rijken. Gezwommen wordt er niet.
We zijn moe en besluiten in ons hotel te gaan eten. Het smaakt heerlijk, en de twee biertjes ook. Tegen 8uur zijn we terug op onze kamer. Ik ga op het bed liggen, en val daar, volgens Vera , acuut in slaap.
De volgende ochtend werden we natuurlijk vroeg wakker. Eerst het nieuws gelezen en toen ontbeten. Het weer is bewolkt. Boven de bergen in de verte hangen donker grijze wolken. Het lijkt erop alsof het zal gaan regenen. Na een lekker ontbijtje, besluiten we de omgeving te gaan verkennen. Eerst het straatje in naar zee. Het is nog steeds stil in het straatje. Het toeristenseizoen begint pas eind juni.
Beneden bij het strand drinken we een lekker sapje. De golven zijn nog steeds onstuimig en er is niemand in zee. In het restaurant zitten ook een aantal Engelse overwinteraars. Oudjes van boven de 75.

Na het drankje lopen we via een andere weg weer richting de hoofdstraat. Dan komen we weer bij het hotel. Ik ga eerst even het zwembad in, en ga dan de kranten lezen. Vera leest op haar telefoon verder in het boek waar ze mee bezig is.
Op het eind van de middag, maak ik nog een wandeling naar het dorp. Vera blijft liever in het hotel. Het dorp blijkt maar klein, eigenlijk maar 2 echte straten. In de zomer moet het hier een gekkenhuis zijn met al die honderden toeristen. Nu dus bepaald niet . We Lummelen de dag verder een beetje door. ‘s Avonds eten we heerlijk in het restaurantje van vanmiddag. Vera Satétjes met pindasaus, en ik zeevruchten met curry.

Vandaag lijkt het net zo’n dag te worden als gisteren. Totdat we een aanplakbiljet zien met een leuk toertje erop: warmwaterbronnen en een tempel bezoeken voor ca 12 EUR met ophaalservice. Meteen geboekt. We waren net terug in het hotel toen de open wagen al voorstond. Snel water gepakt en onze regenjacks. We waren de enige toeristen op de wagen terwijl er plaats was voor 10 personen.

De kleine weggetjes zijn leuk, mooie straatjes met kleine huisjes , heel veel tempeltjes, en heel veel groen.
Na een tijdje en een paar dorpjes verder stoppen we. Eerst lopen we langs een smalle straat met aan beide zijdes stalletjes met kleren en souvenirs. We worden steeds aangesproken. We durven haast niet de kraampjes in te kijken, omdat de mensen teveel aandringen. Een paar schattige kleine meisjes komen ons tegemoet. Ze vragen of we een armbandje willen kopen. We schudden nee. Het ene meisje loopt verder en vraagt onze namen. Ze vraagt of we op de terugweg dan iets kopen. Ik zeg wat en ze roept in het Engels “beloofd”

Dan komen we bij de warmwaterbronnen. (Air Panas Banjar )We moeten meteen denken aan Erica op reis. Voor ons liggen mooie baden met hoofden waar het warme water uitstroomt. ( Zie foto’s) Helaas hebben we geen zwemspullen meegenomen, anders waren we er zeker in gegaan.

Op de terugweg komen we dat meisje weer tegen. Ze weet onze namen nog. We gaan haar armbandjes bekijken, maar ze overvraagt enorm . Een simpel gevlochten armbandje kost al meer dan een tientje. En dat is het ons niet waard. Dus we lopen door.

Bij het wegrijden wilde onze kar niet starten Dus even mee geduwd. Toen verder naar een Boeddhistische tempel ( Brahma Asrama Vihara ) Die was ook erg mooi en uitgebreid. ( Zie foto's)
Om c.a drie uur waren we terug bij het hotel. Daar even gerust. Toen bij een reisbureautje de reis naar Obud geregeld en via internet ook een hotel voor 3 nachten . ( Nicks Pension)

Tot zover. Het reizen blijft leuk en we genieten er best van.

Groetjes
Ton en Vera

PS. Na het eten vanavond zagen we bij de ingang van een restaurantje een ca 10 cm grote krap lopen. Ik wees enkele dames er op en die vluchtte in paniek van hun stoel weg, terwijl een serveerster met een bezem achter de krab aanging.