riksjarijder
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
26 Januari 2017 | Indonesië, Jogjakarta
Hoi Allemaal,
Gisterenavond kwam de gids met chauffeur om ons naar het Ramayana theater te brengen. Daar kregen we eerst een rijsbuffet. Dat smaakte prima.
Daarna begon de voorstelling. De Ramayana is een hindoeïstisch liefdesverhaal . We hadden van te voren een blad met het verhaal gekregen en daarmee was het verhaal goed te volgen. Het was mooi.
De beide mannen bleven wachten tot de voorstelling ruim 2,5 uur later voorbij was. En dat terwijl het theater hooguit 10 min. lopen was.
Vanmorgen dus te voet naar de Birdmarkt. Terwijl ik aan het wandelen was begon er een man met mij mee te wandelen. Hij sprak redelijk Engels, dus waarom niet. Hij vertelde dat hij op weg was naar zijn werk een stukje verderop. Uiteindelijk bleek dat de Wajongpoppenmakerij te zijn waar we gisteren ook al waren geweest.
De vogelmarkt bleek niet meer te bestaan. Bij een aardbeving in 2007 is er hier behoorlijk wat schade aangericht. Hij is nu verplaatst.
Even later liep er een riksjarijder met me op . Ik had al gezegd jalang jalang, Wat lopen lopen, betekent. Hij drong niet verder aan. En na de gewone plichtplegingen, zoals waar kom je vandaan en hoe lang ben je al hier, vertelde hij dat hij na het werk altijd een uurtje ging hardlopen. Iets wat me verbaasde, na een dag op een riksja te hebben rondgereden. Hij vertelde ook dat hij hier 40 km vandaan woonde en elke dag met de motor heen en weer reisde.
Toen bleek dat de markt inderdaad niet meer bestond ben ik naar het waterpaleis gewandeld. Daar woonde een van de vorige sultans met zijn 8 vrouwen. Hij kon vanuit het torentje toekijken als ze aan het baden waren, en hij wierp van daaruit een muntje toe aan de vrouw met wie hij de eerstvolgende nacht , het bed wilde delen. Het was maar een klein paleisje.
In het waterpaleis werd ik geïnterviewd door scholieren van de school voor toerisme. De jongens moesten zo hun Engels in de praktijk brengen.
Overigens was het vandaag niet een echte vrije dag. De gids wilde met mij de visa van ons gaan verlengen en zou om 12 uur bij het hotel zijn.
Dus wij naar de immigratiedienst bij het vliegveld, maar helaas lukte dat niet. Men had ook onze vliegtickets nodig, en die had ik wel op mijn telefoon staan, maar daar namen ze geen genoegen mee.
Om 2 uur waren we weer terug bij het hotel. De vrouw van onze gids heeft onze vuile kleren gewassen. Hoe ik ook aandrong, hij wilde niet dat we ervoor betaalden.
Daarna ben ik opnieuw op pad gegaan, na zo’n 4 km gelopen te hebben kwam ik in het centrum uit bij Ford Vredenburg. Daar begint de Jallal Malioboro. Een geweldig drukke straat, met duizenden mensen, en overal markt stalletjes. Betjaks en door paarden getrokken rijtuigjes. Daarachter lagen redelijk moderne winkels. Het was redelijk warm en uiteindelijk bleek de vermoeidheid toe te slaan.
Toen sprak een betjaksrijder mij vriendelijk aan, waar ik heen moest. Waarom ben ik er tegen.? Die mensen willen ook graag wat verdienen. Hij noemde een prijs ca 1 € voor de ca 4 of 5 km. Dus ben ik maar in het karretje gestapt. De bereider was aardig en sprak een beetje Engels , 5 % , zoals hij het noemde, een klein beetje dus maar. Hij was 57 ,getrouwd en had 2 kinderen. Hij vroeg of ik dokter of leraar was. Terwijl we zo wat praatten lette ik niet op de weg. Toen bleken we de straat van het hotel al lang voorbij te zijn. Ik zei hem te stoppen en stapte uit. Ik rekende af, gaf hem een minder grootte fooi dan ik van plan was te geven, en zei dat ik beter kon lopen of een taxi kon nemen.
Hij zei dat het ver was, en dat er hier bijna geen taxi's reden. Hij draaide om en bleef een stukje verder staan .Toen maar weer ingestapt.. Nog wat later kwamen we bij het hotel aan Hij verontschuldigde zich nogmaals en dat hij dit nieuwe hotel nog niet kende. Ik heb de tweede rit gewoon maar opnieuw betaald. Riksjarijder verdienen toch al zo weinig.
Daarna ,zijn Vera en ik samen in een restaurantjes gaan eten, dat ik al eerder gezien had en dat mij wel vertrouwd leek. Op de terugweg stopten we nog even bij een batikdoekknwinkeltje Daar konden we rustig rondkijken zonder dat men ons lastig viel. Uiteindelijk hebben we daar een mooie batikdoek gekocht aanzienlijk goedkoper en mooier dan in de batikdoek van gisteren. Die is straks voor in onze nieuwe tuinkamer.
Morgen rijden we naar Solo, ook een voormalig sultanaat.
Tot zover en groetjes.
Ton en Vera
Ps Vera is na maanden hier eindelijk van de jeuk afgeraakt, door een smeerseltje van hier. Ze heeft ook lekker kunnen uitrusten vandaag.
Gisterenavond kwam de gids met chauffeur om ons naar het Ramayana theater te brengen. Daar kregen we eerst een rijsbuffet. Dat smaakte prima.
Daarna begon de voorstelling. De Ramayana is een hindoeïstisch liefdesverhaal . We hadden van te voren een blad met het verhaal gekregen en daarmee was het verhaal goed te volgen. Het was mooi.
De beide mannen bleven wachten tot de voorstelling ruim 2,5 uur later voorbij was. En dat terwijl het theater hooguit 10 min. lopen was.
Vanmorgen dus te voet naar de Birdmarkt. Terwijl ik aan het wandelen was begon er een man met mij mee te wandelen. Hij sprak redelijk Engels, dus waarom niet. Hij vertelde dat hij op weg was naar zijn werk een stukje verderop. Uiteindelijk bleek dat de Wajongpoppenmakerij te zijn waar we gisteren ook al waren geweest.
De vogelmarkt bleek niet meer te bestaan. Bij een aardbeving in 2007 is er hier behoorlijk wat schade aangericht. Hij is nu verplaatst.
Even later liep er een riksjarijder met me op . Ik had al gezegd jalang jalang, Wat lopen lopen, betekent. Hij drong niet verder aan. En na de gewone plichtplegingen, zoals waar kom je vandaan en hoe lang ben je al hier, vertelde hij dat hij na het werk altijd een uurtje ging hardlopen. Iets wat me verbaasde, na een dag op een riksja te hebben rondgereden. Hij vertelde ook dat hij hier 40 km vandaan woonde en elke dag met de motor heen en weer reisde.
Toen bleek dat de markt inderdaad niet meer bestond ben ik naar het waterpaleis gewandeld. Daar woonde een van de vorige sultans met zijn 8 vrouwen. Hij kon vanuit het torentje toekijken als ze aan het baden waren, en hij wierp van daaruit een muntje toe aan de vrouw met wie hij de eerstvolgende nacht , het bed wilde delen. Het was maar een klein paleisje.
In het waterpaleis werd ik geïnterviewd door scholieren van de school voor toerisme. De jongens moesten zo hun Engels in de praktijk brengen.
Overigens was het vandaag niet een echte vrije dag. De gids wilde met mij de visa van ons gaan verlengen en zou om 12 uur bij het hotel zijn.
Dus wij naar de immigratiedienst bij het vliegveld, maar helaas lukte dat niet. Men had ook onze vliegtickets nodig, en die had ik wel op mijn telefoon staan, maar daar namen ze geen genoegen mee.
Om 2 uur waren we weer terug bij het hotel. De vrouw van onze gids heeft onze vuile kleren gewassen. Hoe ik ook aandrong, hij wilde niet dat we ervoor betaalden.
Daarna ben ik opnieuw op pad gegaan, na zo’n 4 km gelopen te hebben kwam ik in het centrum uit bij Ford Vredenburg. Daar begint de Jallal Malioboro. Een geweldig drukke straat, met duizenden mensen, en overal markt stalletjes. Betjaks en door paarden getrokken rijtuigjes. Daarachter lagen redelijk moderne winkels. Het was redelijk warm en uiteindelijk bleek de vermoeidheid toe te slaan.
Toen sprak een betjaksrijder mij vriendelijk aan, waar ik heen moest. Waarom ben ik er tegen.? Die mensen willen ook graag wat verdienen. Hij noemde een prijs ca 1 € voor de ca 4 of 5 km. Dus ben ik maar in het karretje gestapt. De bereider was aardig en sprak een beetje Engels , 5 % , zoals hij het noemde, een klein beetje dus maar. Hij was 57 ,getrouwd en had 2 kinderen. Hij vroeg of ik dokter of leraar was. Terwijl we zo wat praatten lette ik niet op de weg. Toen bleken we de straat van het hotel al lang voorbij te zijn. Ik zei hem te stoppen en stapte uit. Ik rekende af, gaf hem een minder grootte fooi dan ik van plan was te geven, en zei dat ik beter kon lopen of een taxi kon nemen.
Hij zei dat het ver was, en dat er hier bijna geen taxi's reden. Hij draaide om en bleef een stukje verder staan .Toen maar weer ingestapt.. Nog wat later kwamen we bij het hotel aan Hij verontschuldigde zich nogmaals en dat hij dit nieuwe hotel nog niet kende. Ik heb de tweede rit gewoon maar opnieuw betaald. Riksjarijder verdienen toch al zo weinig.
Daarna ,zijn Vera en ik samen in een restaurantjes gaan eten, dat ik al eerder gezien had en dat mij wel vertrouwd leek. Op de terugweg stopten we nog even bij een batikdoekknwinkeltje Daar konden we rustig rondkijken zonder dat men ons lastig viel. Uiteindelijk hebben we daar een mooie batikdoek gekocht aanzienlijk goedkoper en mooier dan in de batikdoek van gisteren. Die is straks voor in onze nieuwe tuinkamer.
Morgen rijden we naar Solo, ook een voormalig sultanaat.
Tot zover en groetjes.
Ton en Vera
Ps Vera is na maanden hier eindelijk van de jeuk afgeraakt, door een smeerseltje van hier. Ze heeft ook lekker kunnen uitrusten vandaag.
-
26 Januari 2017 - 16:40
Marjolein :
Zo ben ik de eerste... Hiep hoi. Wat een avontuur weer Ton, als jij in je eentje op stap gaat. Vera lekker uitgerust, ja die zat met mij te appen!! -
26 Januari 2017 - 16:41
Liesbeth:
Ha Ton en Vera ,
Wat een belevenissen toch .
Ja , ik denk niet dat de mensen daar erg rijk zijn.
Dus een fooitje geven kan geen kwaad
Ook ik heb een spannende dag achter de rug .
Gevecht in heT ziekenhuis kan je het wel noemen .
Maar goed , ik hen uitstel van de operatie . Dit wordt nu half Februari .
Dan krijg ik gelukkig nog even de tijd om aan te sterken.
Sinds gisteren, zijn Jaap en ik snot verkouden dus ik wil echt goe opknappen.
Maar wat moet je toch een moeite doen om gehoord te worden .
Enfin ook deze dag is weer voorbij .
Vanavond maar lekker vroeg naar bed en alles laten bezinken .
Wat fijn dat Vera van haar jeuk af is .Door een plaatselijke medicijnman/vrouw gemaakt?
En heerlijk dat ze heeft kunnen uitrusten .
Ga ik nu ook doen.
Tot de volgende keer maar weer .
Hartelijke groeten,ook van Jaap . -
26 Januari 2017 - 17:11
Kees Van De Riet:
Hallo met Kees
jullie zijn gisteravond naar het theater geweest
Daarna zijn jullie naar de markt geweest
Daar was het heel druk
Dat was aardig van die vrouw
En ze deed het voor niets
Jullie konden voor 1euro
meerijden dat is goedkoop
Groeten van Kees en mijn moeder
-
26 Januari 2017 - 19:05
Lisa:
Hoi Lisa hier!
Nog steeds in de nachtdienst dus moet even bedenken welke dag het was en jawel, een nieuw verslag van jullie!
Wel spannend hoor zo alleen op pad, met alle mensen onderweg die je dingen aanbieden. Gelukkig komt alles uiteindelijk weer goed en kom je weer bij het juiste hotel uit.
Die rijders verdienen inderdaad niet veel hij zal blij geweest zijn met wat je hem gaf.
Hier alles rustig we gaan alweer richting het weekend. Nog steeds koud, vanochtend moeten krabben, -6, vandaag niet boven 0 geweest geloof ik.
Groetjes Lisa -
26 Januari 2017 - 20:14
Rob En Ineke:
Beste Vera en Ton, door computerproblemen een late reactie. Als Ton op zijn balkonnetje staat gooit hij dan ook een muntje? Mooie verslagen van een mooie reis. Goede reis leiding is het halve werk! Geniet ervan en zorg goed voor elkaar. Gr Rob en Ineke -
27 Januari 2017 - 15:18
Elly:
Leuk toch, die praatjes onderweg? Zolang ze maar niet te opdringerig zijn, vind ik het altijd wel gezellig. Jammer dat die riksjarijder niet recht naar je hotel reed. Blijft altijd de vraag of hij het met opzet deed of het echt niet wist.... Ach, voor dat geld hoef je je daar ook niet te druk over te maken.
Wij lopen ook liever dan dat we een taxi of riksja gebruiken. Maar soms is het te ver of ben je te moe en dan heb ik echt geen bezwaar tegen een fietsriksja. Leuker dan een taxi, vind ik. Alleen als we met z'n tweeën met onze bagage vervoerd moeten worden, dan zou ik het wel zielig vinden.
Ik kijk elke keer weer uit naar een nieuw reisverslag van jullie. Erg leuk om te volgen!
Heel veel plezier en blijf er lekker van genieten! -
27 Januari 2017 - 17:45
Heleen:
Wat genieten we van je verslag, Ton. Met een nicht van John heb ik in een pasangrahan gelogeerd in Solo en daar kwam 's ochtends een jonge vrouw met een draagjuk en dan kon je voor 20 cent je ontbijt bij haar uitzoeken en op je platje voor de kamer gaan opeten. Met de jongens hebben we genoten van Jokja en jammer genoeg was er geen gelegenheid om het Dieng plateau te bezoeken. Wat een opluchting dat Veerje van de jeuk verlost is. Ik kwam altijd met een tas smeerseltjes van de reis terug en het hielp allemaal. Goede reis verder en de groeten aan Pepin (John z'n nicht en ik hadden een "Bappa"tijdens ons verblijf en die heeft net zo goed voor ons gezorgd.)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
