De wereld is klein
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton
18 Januari 2017 | Indonesië, Bandung
Hoi, allemaal,
We hebben ons voorgenomen deze reis wat gewicht te verliezen, iets wat thuis minder goed lukt. Niet dat we gaan vasten, maar s' ochtends niet meer dan 2 boterhammen, en ook de andere maaltijden iets minder. Vanochtend begonnen met een gezond ontbijt.
Na het ontbijt naar het station, dat op loopafstand ligt, Maar toen ik de vertrektijd op het internet opzocht bleken we nog 3 kwartier te hebben. Dus gauw met de taxi. Geen wonder der dat ze zeggen dat geen enkele toerist hier meer dan 100 meter loopt; de chauffeur bracht ons voor nog geen euro.
We kwamen in een ruime nette stationshal. Terwijl Vera met de koffers plaats nam in het wachtgedeelte, ging ik de tickets kopen. Geen loket te vinden. ik werd naar buiten verwezen, en moest zo'n 200 meter verderop zijn. Daar aangekomen stond er een lange rij. Geduldig gewacht .De loketiste sprak gelukkig goed Engels. De trein zou pas om kwart voor een vertrekken ,vertelde ze. Ze had alleen onze paspoorten nodig voor de tickets. . Dus terug naar Vera om haar paspoort op te halen. Gelukkig hoefden we ons niet meer te haasten, en sloot me even later opnieuw in de rij aan.
Uiteindelijk had ik de uitgeprinte kaartjes ( 8, 5 € ) en kon ik samen met Vera verder wachten. Op het elektronische informatiebord konden we zien dat er van dit grote station maar om de paar uur een trein
Vlak voor ons vertrek komt er een spoorwegbeambte naar ons toe en vraagt naar onze kaartjes.
Hij kijkt ernaar en wenkt me mee te gaan. We komen bij een automaat en hij houdt het kaartje ervoor. Het apparaat begint te printen en er komt een instapkaart uit met onze plaatsnummer en het rijtuignummer.
Weer later komen er twee andere medewerkers naar ons toe, nemen onze koffers over en nemen ons mee langs de controle , twee roltrappen op. Daar is het perron ,we lopen er een eind langs totdat we bij een paar nette banken komen, waar we ons duidelijk gemaakt wordt verder te wachten.
Als de trein komt stopt hier precies de wagon met het nummer dat op ons kaartje staat. De mannen komen opnieuw, pakken onze koffers en dragen ze de trein in . Met een subtiel gebaar vraagt hij om een bijdrage, die hij natuurlijk krijgt. Hij geeft ons een hand en vertrekt.
De trein ziet er schoon uit. De banken zijn verstelbaar, je kunt ze draaien in de rijrichting, Voor in de trein een groot beeldscherm waarop een film van mister Bean speelt. Bij elke tafel een dubbelstopcontact. Een luxe trein?
De coupé is half gevuld . We zien slecht 1 Europiaan. De vrouwen modern gekleed ,het merendeel ongesluierd.
De trein rijdt met een rustig gangetje Jakarta uit. We zien hoge wolkenkrabbers, maar ook een wirwar van krappe woninkjes op elkaar gestapeld en dicht tegen elkaar aan.
Het landschap varieert soms vlak met groene rijstvelden maar later ook bergachtig . Soms zien we bananen en palmbomen ver onder ons.
Ook in de trein voldoende personeel: mannetjes die met een vuilniszak door de trein lopen en bij iedereen het afval ophalen, meisjes die in blauwe mantelpakjes met dito hoofdbedekking bestellingen komen opnemen , en controleurs die met een appje op hun telefoon , niet de passagiers maar de plaatsen opnemen.
Na 3 uur komen we aan. Dit keer geen hulpjes die onze koffers dragen. Via verplaatsbare trapjes die voor de trein gezet zijn , moeten we de trein uit. Dan weer een andere trein in en aan de andere kant er weer uit. En datzelfde nog een keer.
Buiten staan tientallen taxi’s te wachten. Ze vragen voortdurend waar je heen moet. Wij lopen stug door tot het wat rustiger wordt.
Daar ontmoeten we Pipen. Een Nederlands sprekende man. Hij is reisleider geweest voor Joser en koning Aap. Een kleine rustige man. Hij mist een paar voortanden en trekt met een been. Hij houdt voor ons een taxi met taximeter aan. En samen rijden we naar ons hotel. Hij vertelt wat er in Bandung allemaal te zien is en dat hij ons wel rond kan leiden.
Hij noemt een prijs, en uiteindelijk gaan we accoord met de 50 €die hij vraagt. Woensdag om 8 uur komt hij ons bij het hotel ophalen.
Het Savoy Homannhotel is een 5 sterrenhotel midden in het centrum , eigenlijk veel te luxe voor ons backpackers. Een grote entree vol marmer. Onze bagage wordt meteen op een karretje gelegd. We hebben het hotel voor een gereduceerde prijs 45 € geboekt bij Agoda. Vera heeft hier 38 jaar geleden al eens overnacht. We krijgen inderdaad een prachtige ruime kamer.
’s Avonds eten we ergens een eenvoudig hapje, en na het lezen van de krant begin ik aan mijn blog. Maar ik ben zo moe dat ik haast in slaap val. Dus kies ik voor mezelf.
Woensdag.
Het ontbijt in ons hotel is luxueus, tafeltjes onder de palmbomen. De koffie en vers gebakken eitjes worden naar onze tafel gebracht door prachtige serveerstertjes. De verleiding wat het eten betreft is groot , maar ik hou me aan mijn voorgenomen plan gezond te eten. Ik neem naast de gebakken eitjes en 2 boterhammen alleen groentes: .gegrilde tomaatjes , bloemkool enz. Daarna nog een kop lekkerder bouillon met groenten en tenslotte fruit na. Annanas, banaan, papaya en ook een onbekende vrucht ,zo groot als een kleine peer en met een soort slangenhuid?
Even later staat Pepin in de lobby bescheiden aan de kant te wachten. Samen lopen we naar het parkeerterrein waar een chauffeur met kleine Nissan wacht.
De tocht gaat beginnen. Eerst naar de vulkaan Tankuban Persbureau ,een vulkaan die 30 km verderop ligt en een hoogte heeft van 2096 m . Een van de kraters was in 2015 nog actief. Daarna na de theeplantages en theefabriek, vervolgens naar een warm waterbron en thermaal bad en tenslotte een excursie naar de koffieplantages .Hier maakt men koffie van de door de servetkat gegeten en uitgepoepte koffiebonen. Daar een bakje servetkat geproefd.
De gids en chauffeur kennen overal de weg. Geven antwoord op alle vragen. Hij is een ervaren reisleider. Kent alle Nederlandse reisbureau’s die indonesiereizen organiseren bij naam. En blijkt tenslotte ook Henk van Stripriaan, journalist en reisleider, en goede kennis van Vera nog gekend te hebben. Hoe klein is de wereld.
Om 4 uur waren we terug. Bij het hotel. Vera lag in de auto al te slapen gaan vermoeidheid. hadden we vandaag lekker weer. Niet te heet en droog.
Tot zover. De foto’s moeten de rest maar vertellen.
Groetjes,
Ton en Vera
We hebben ons voorgenomen deze reis wat gewicht te verliezen, iets wat thuis minder goed lukt. Niet dat we gaan vasten, maar s' ochtends niet meer dan 2 boterhammen, en ook de andere maaltijden iets minder. Vanochtend begonnen met een gezond ontbijt.
Na het ontbijt naar het station, dat op loopafstand ligt, Maar toen ik de vertrektijd op het internet opzocht bleken we nog 3 kwartier te hebben. Dus gauw met de taxi. Geen wonder der dat ze zeggen dat geen enkele toerist hier meer dan 100 meter loopt; de chauffeur bracht ons voor nog geen euro.
We kwamen in een ruime nette stationshal. Terwijl Vera met de koffers plaats nam in het wachtgedeelte, ging ik de tickets kopen. Geen loket te vinden. ik werd naar buiten verwezen, en moest zo'n 200 meter verderop zijn. Daar aangekomen stond er een lange rij. Geduldig gewacht .De loketiste sprak gelukkig goed Engels. De trein zou pas om kwart voor een vertrekken ,vertelde ze. Ze had alleen onze paspoorten nodig voor de tickets. . Dus terug naar Vera om haar paspoort op te halen. Gelukkig hoefden we ons niet meer te haasten, en sloot me even later opnieuw in de rij aan.
Uiteindelijk had ik de uitgeprinte kaartjes ( 8, 5 € ) en kon ik samen met Vera verder wachten. Op het elektronische informatiebord konden we zien dat er van dit grote station maar om de paar uur een trein
Vlak voor ons vertrek komt er een spoorwegbeambte naar ons toe en vraagt naar onze kaartjes.
Hij kijkt ernaar en wenkt me mee te gaan. We komen bij een automaat en hij houdt het kaartje ervoor. Het apparaat begint te printen en er komt een instapkaart uit met onze plaatsnummer en het rijtuignummer.
Weer later komen er twee andere medewerkers naar ons toe, nemen onze koffers over en nemen ons mee langs de controle , twee roltrappen op. Daar is het perron ,we lopen er een eind langs totdat we bij een paar nette banken komen, waar we ons duidelijk gemaakt wordt verder te wachten.
Als de trein komt stopt hier precies de wagon met het nummer dat op ons kaartje staat. De mannen komen opnieuw, pakken onze koffers en dragen ze de trein in . Met een subtiel gebaar vraagt hij om een bijdrage, die hij natuurlijk krijgt. Hij geeft ons een hand en vertrekt.
De trein ziet er schoon uit. De banken zijn verstelbaar, je kunt ze draaien in de rijrichting, Voor in de trein een groot beeldscherm waarop een film van mister Bean speelt. Bij elke tafel een dubbelstopcontact. Een luxe trein?
De coupé is half gevuld . We zien slecht 1 Europiaan. De vrouwen modern gekleed ,het merendeel ongesluierd.
De trein rijdt met een rustig gangetje Jakarta uit. We zien hoge wolkenkrabbers, maar ook een wirwar van krappe woninkjes op elkaar gestapeld en dicht tegen elkaar aan.
Het landschap varieert soms vlak met groene rijstvelden maar later ook bergachtig . Soms zien we bananen en palmbomen ver onder ons.
Ook in de trein voldoende personeel: mannetjes die met een vuilniszak door de trein lopen en bij iedereen het afval ophalen, meisjes die in blauwe mantelpakjes met dito hoofdbedekking bestellingen komen opnemen , en controleurs die met een appje op hun telefoon , niet de passagiers maar de plaatsen opnemen.
Na 3 uur komen we aan. Dit keer geen hulpjes die onze koffers dragen. Via verplaatsbare trapjes die voor de trein gezet zijn , moeten we de trein uit. Dan weer een andere trein in en aan de andere kant er weer uit. En datzelfde nog een keer.
Buiten staan tientallen taxi’s te wachten. Ze vragen voortdurend waar je heen moet. Wij lopen stug door tot het wat rustiger wordt.
Daar ontmoeten we Pipen. Een Nederlands sprekende man. Hij is reisleider geweest voor Joser en koning Aap. Een kleine rustige man. Hij mist een paar voortanden en trekt met een been. Hij houdt voor ons een taxi met taximeter aan. En samen rijden we naar ons hotel. Hij vertelt wat er in Bandung allemaal te zien is en dat hij ons wel rond kan leiden.
Hij noemt een prijs, en uiteindelijk gaan we accoord met de 50 €die hij vraagt. Woensdag om 8 uur komt hij ons bij het hotel ophalen.
Het Savoy Homannhotel is een 5 sterrenhotel midden in het centrum , eigenlijk veel te luxe voor ons backpackers. Een grote entree vol marmer. Onze bagage wordt meteen op een karretje gelegd. We hebben het hotel voor een gereduceerde prijs 45 € geboekt bij Agoda. Vera heeft hier 38 jaar geleden al eens overnacht. We krijgen inderdaad een prachtige ruime kamer.
’s Avonds eten we ergens een eenvoudig hapje, en na het lezen van de krant begin ik aan mijn blog. Maar ik ben zo moe dat ik haast in slaap val. Dus kies ik voor mezelf.
Woensdag.
Het ontbijt in ons hotel is luxueus, tafeltjes onder de palmbomen. De koffie en vers gebakken eitjes worden naar onze tafel gebracht door prachtige serveerstertjes. De verleiding wat het eten betreft is groot , maar ik hou me aan mijn voorgenomen plan gezond te eten. Ik neem naast de gebakken eitjes en 2 boterhammen alleen groentes: .gegrilde tomaatjes , bloemkool enz. Daarna nog een kop lekkerder bouillon met groenten en tenslotte fruit na. Annanas, banaan, papaya en ook een onbekende vrucht ,zo groot als een kleine peer en met een soort slangenhuid?
Even later staat Pepin in de lobby bescheiden aan de kant te wachten. Samen lopen we naar het parkeerterrein waar een chauffeur met kleine Nissan wacht.
De tocht gaat beginnen. Eerst naar de vulkaan Tankuban Persbureau ,een vulkaan die 30 km verderop ligt en een hoogte heeft van 2096 m . Een van de kraters was in 2015 nog actief. Daarna na de theeplantages en theefabriek, vervolgens naar een warm waterbron en thermaal bad en tenslotte een excursie naar de koffieplantages .Hier maakt men koffie van de door de servetkat gegeten en uitgepoepte koffiebonen. Daar een bakje servetkat geproefd.
De gids en chauffeur kennen overal de weg. Geven antwoord op alle vragen. Hij is een ervaren reisleider. Kent alle Nederlandse reisbureau’s die indonesiereizen organiseren bij naam. En blijkt tenslotte ook Henk van Stripriaan, journalist en reisleider, en goede kennis van Vera nog gekend te hebben. Hoe klein is de wereld.
Om 4 uur waren we terug. Bij het hotel. Vera lag in de auto al te slapen gaan vermoeidheid. hadden we vandaag lekker weer. Niet te heet en droog.
Tot zover. De foto’s moeten de rest maar vertellen.
Groetjes,
Ton en Vera
-
18 Januari 2017 - 19:47
Liesbeth Pontier:
Ha Ton en Vera ,
Wat een boeiend verslag weer.Ja , ik kan me voorstellen dat jullie het beschreven hotel te luxe vonden .
Ik zou het heerlijk vinden en er van genieten .
Vanmorgen was het hier een mooie witte wereld.
Ik zal een foto mailen .
Ik heb vandaag ook weer in een luxe hotel doorgebracht . Het ziekenhuis . Mijn laatste kuur gekregen.
Het eerste jaar van de nieuwbouw konden de partners van patiënten nog gratis mee eten maar sinds vorige week liggen overal foldertjes dat partners mee kunnen eten egen betaling . Dan nog hele schappelijke prijzen hoor . Een warme maaltijd 7.50 Euro. Nou ja het kan erger .Hoe dan ook mijn infuuslijn is verwijderd en en staat al een operatie gepland . Geen tijd om bij te komen . Maar ik ben het er niet mee eens dus volgende week een gesprek met de persoon die dit allemaal regelt .
We gaan weer lekker naar de slimste mens kijken en genieten van de kandidaten . Het is prima zo.
Ik geniet van jullie verhalen maar zou niet willen ruilen . Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde .
Ik wens jullie weer een paar mooie dagen toe .
Ps de eerste marathon op natuurijs is inmiddels gereden.
-
18 Januari 2017 - 20:29
Ton En Vera:
De foto's zijn in het verslag van gisteren terecht gekomen, moet ik nog rechtzetten.
-
18 Januari 2017 - 21:12
Marjolein:
wat een belevenis met dat openbaar vervoer! En het komt nog allemaal goed ook. Wat een toeval dat jullie dan zo'n reisleider tegen het lijf lopen en dat hij dan Henk kent....!!! Nu lekker uitrusten hoor in die luxe kamer. Heerlijk. Ik heb net mijn buurtpreventierondje gelopen, het is koud : -4. Ik ga nog even wat werken, groetjes en tot de volgende keer. -
18 Januari 2017 - 21:39
Inge:
Wat een avonturen weer en mooie verhalen.
Heerlijk om te lezen.
Wat ook heerlijk was vandaag was de post!
Een kaart voor Donna, wat was ze blij met de mooie kaart.
Een echte verjaardagskaart voor een meisje :-)
Groetjes en tot de volgende verhalen!
-
18 Januari 2017 - 21:49
Nicolette :
Hallo Vera en Ton,
Mooi verhaal, met plezier gelezen. Geniet van een beetje luxe. Er komen vast nog sobere dagen. Groet uit een koud Holland, Nicolette -
19 Januari 2017 - 13:19
Kees Van De Riet:
Hallo met Kees
hebben jullie een leuke vakantie
Is het lekker warm daar
En is het eten en drinken goed
Hier heeft het vanmorgen hard gevroren
Maar nu is het zonnig
Groeten van Kees -
20 Januari 2017 - 11:51
Heleen:
Ongelofelijk, ik heb die reis in 1969 gemaakt en toen was het een heel ander verhaal - wel besproken plaatsen, maar dat bleek in de restauratie te zijn en op 2 plaatsen kunnen daar ook 3 mensen zitten! Als je dan wil afvallen...... enfin, ik ben er wel gekomen. -
20 Januari 2017 - 13:32
Lida:
Heerlijk al die service hebben wij ook ondervonden ,maar je moet ze wel een fooi geven.ik lees met plezier jullie ervaringen.groet Lida
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
